Polityka kulturalna i edukacyjna stanowi „trzeci filar” polityki zagranicznej Niemiec. Pomimo licznych zapewnień niemieckich polityków o jej „fundamentalnym” znaczeniu, naukowe jej opracowania stanowią rzadkość. Celem pracy jest przedstawienie historii, ewolucji oraz celów zagranicznej polityki kulturalnej i edukacyjnej Niemiec. Polityka ta jest stałą i istotną częścią niemieckiej polityki zagranicznej. Charakteryzuje się ciągłością i stabilnością. W niemieckiej klasie politycznej panuje konsens co do jej celów i instrumentów. Jej podstawę tworzą stabilne, cieszące się długą historią instytucje. O sukcesach tej strategii świadczy wysokie miejsce Niemiec w rankingach oceniających markę państwa. Dziesiątki lat wytężonej pracy sprawiły, że obraz Niemiec jest różnorodny i pozytywny