Celem artykułu jest próba analizy treści pojęć „dyplomacja” i „dyplomacja ekonomiczna” w ujęciu realistycznym stosunków międzynarodowych (SM) oraz pokazanie, jak te pojęcia koncepcyjnie ewoluowały. Tradycyjne osadzenie dyplomacji w ontologii realizmu, a więc państwocentrycznym modelu anarchicznym, oznaczało marginalizację jej znaczenia i zakresu problemowego. Klasyczny realizm oraz neorealizm nie wniosły zbyt wiele do konceptualizacji dyplomacji w SM ani do włączenia w jej zakres spraw ekonomicznych. Aktualizacja ujęć realistycznych nastąpiła dopiero w ramach międzynarodowej ekonomii politycznej (MEP), co nakierowało badaczy realistycznych na szersze postrzeganie spraw ekonomicznych w kontekście działań państw. Większość współczesnych badaczy, związanych z nurtem realistycznym, traktuje dyplomację ekonomiczną jako dążenie państw do zapewnienia bezpieczeństwa ekonomicznego w anarchicznym systemie międzynarodowym. W artykule zarysowuję analityczne narzędzia badania dyplomacji ekonomicznej: economic statecraft oraz analizę dyplomacji ekonomicznej jako kontinuum pomiędzy krańcem interesów ekonomicznych (ang. economic end) i krańcem interesów definiowanych w kategoriach władzy i potęgi (ang. power-play end). Wskazuję, że choć realistyczne ujęcia dyplomacji ekonomicznej umożliwiają analizę działań i narzędzi państw jako głównych aktorów systemu dyplomatycznego, są z zasady niewystarczające w dobie zmieniającego się układu sił międzynarodowych oraz wyzwań, z jakimi mierzy się współczesna dyplomacja w sferze gospodarczej.