Celem artykułu jest rekonstrukcja liberalnej teorii polityki zagranicznej poprzez ukazanie jej założeń ontologicznych i epistemologicznych, a następnie jej analitycznego zastosowania. Teorię tę, odwołującą się do idei i wartości liberalnych, zaczęto rozwijać w latach 60. ubiegłego wieku, a po zakończeniu zimnej wojny sformułowano jej założenia, głównie w opozycji do strukturalnego realizmu, zgodnie z którym system międzynarodowy to kluczowa determinanta międzynarodowej aktywności państw. Przedstawiciele szkoły liberalnej, nie negując znaczenia uwarunkowań zewnętrznych, zwracają uwagę, że równie ważną rolę odgrywają te o charakterze wewnętrznym, np. to, czy system wewnątrzpolityczny państwa ma charakter demokratyczny czy autorytarny. Przejawia się to w ujmowaniu w analogiczny sposób obydwu systemowych uwarunkowań. Druga i trzecia część artykułu są poświęcone analizie polityki zagranicznej państw Zachodu i Stanów Zjednoczonych w kategoriach liberalnego modelu polityki zagranicznej, który może być ujmowany jako eksplanans, czyli narzędzie analityczne.