Celem artykułu jest zbadanie powiązań między wyzwaniami związanymi z zapewnieniem bezpieczeństwa energetycznego państw Zachodu w zmieniających się po zimnej wojnie uwarunkowaniach politycznych i rynkowych a prowadzonymi przez te państwa interwencjami zbrojnymi. W artykule przyjęto założenie, że percepcja bezpieczeństwa energetycznego w danym kontekście rynku energetycznego może wpływać na angażowanie się w konflikty zbrojne w regionach zasobnych w surowce. Stawiane są zatem pytania o dynamikę wyzwań i zagrożeń bezpieczeństwa energetycznego po zimnej wojnie z perspektywy Zachodu oraz o to, na ile trzy interwencje zbrojne prowadzane kolektywnie przez Zachód: I wojna w Zatoce Perskiej, interwencja w Iraku i Libii, były motywowane czynnikami energetycznymi. W tym kontekście stawiane jest także pytanie, na ile interwencje Zachodu podejmowane po zimnej wojnie mogą być osadzone w głównych nurtach badań nad wojnami surowcowymi.