W artykule przedstawiono historię relacji Izraela z krajami Afryki Subsaharyjskiej w okresie 1956–1973 oraz przeanalizowano wpływ, jaki stosunki te wywierały na pozycję międzynarodową Izraela w omawianych latach. Szczególną uwagę poświęcono specyfice i skali izraelskiej pomocy rozwojowej oraz postawom wobec Izraela prezentowanym przez kraje Afryki Subsaharyjskiej, również na forach międzynarodowych. Aktywna polityka zagraniczna Izraela wobec Afryki wynikała zarówno z przesłanek idealistycznych, jak i z interesu narodowego. Izraelska pomoc techniczna i zaangażowanie dyplomatów w Afryce wyraźnie utrudniały państwom arabskim budowanie skierowanego przeciwko Izraelowi frontu w Organizacji Jedności Afrykańskiej oraz w Organizacji Narodów Zjednoczonych. Jednym z powodów rozpadu tej wyjątkowej relacji były wzrastające naciski państw arabskich na kraje afrykańskie, a k atalizatorem – wojna arabsko-izraelska 1973 r. Specyfika izraelskiego zaangażowania w Afryce stanowiła od lat osiemdziesiątych i stanowi również obecnie podstawę do stopniowej odbudowy relacji Izraela z krajami Afryki Subsaharyjskiej.