Artykuł dotyczy procesu budowania pokoju w państwach po zakończeniu konfliktu. Bada podejścia do tego zagadnienia dwóch różnych podmiotów stosunków międzynarodowych – państwa i organizacji międzynarodowej. Działania Stanów Zjednoczonych Ameryki i Unii Europejskiej były przykładem zaangażowania w ten proces. Oba te podmioty posiadają niezbędne środki do skutecznego przeprowadzenia niezwykle kosztownego i długotrwałego procesu. Stany Zjednoczone, jako mocarstwo, realizują interesy w różnych regionach świata i ze względu na swoją pozycję polityczną mają wystarczające zasoby, aby aktywnie uczestniczyć w tym procesie. Istnieje jednak niebezpieczeństwo, że USA mogą realizować swoje partykularne interesy, kamuflując je narracjami dotyczącymi rozwiązywania konfliktów, obudowy państw i społeczeństw po zakończeniu konfliktu. Z kolei Unia Europejska dąży do osiągnięcia pozycji aktora globalnego w stosunkach międzynarodowych, szczególne znaczenie ma w tym względzie jej pozycja polityczna. Ponadto, jako organizacja międzynarodowa dysponująca środkami politycznymi, gospodarczymi i wojskowymi, które są w kontekście procesu budowania pokoju tak potrzebne, jest predestynowana do działania w tym obszarze.