Na międzynarodowy obrót osobowy, definiowany jako wszelkie przejawy przemieszczania się przestrzennego ludzi wykraczające poza granice ustalonych mniej lub bardziej długotrwałych ich siedzib, składają się migracje międzynarodowe, uchodźstwo, mały ruch graniczny oraz turystyka międzynarodowa. Zmiany w turystyce międzynarodowej, jakie zaszły w ciągu ostatnich dziesięcioleci i jakie obserwujemy dzisiaj, są tak dynamiczne, że nie ulega raczej wątpliwości, że w najbliższym czasie ta dynamicznie rozwijająca się branża gospodarki, ale i składowa stosunków międzynarodowych, ulegnie kolejnym zmianom, aczkolwiek nie zmniejszy tempa rozwoju. W dynamice rozwoju duży udział będą zapewne miały także zmiany wewnątrz turystyki. Już dziś obserwujemy przenoszenie akcentów z dominacji podaży turystycznej na popyt. To turyści w coraz większej mierze kształtują zapotrzebowanie na nowe atrakcje turystyczne1 i sposoby ich poznawania oraz korzystania z nich. Koncepcja turystyki jako podróży czasowych dla przyjemności czy wypoczynku wykształciła się w wewnętrznym obrocie osobowym dla umożliwienia specjalnego traktowania takich czasowych zmian miejsca pobytu, które nie wiążą się z realizacją określonych celów materialnych czy zawodowych. Rozwojowi turystyki międzynarodowej sprzyjają megatrendy cywilizacyjne. W XXI w., co pokazują dane statystyczne, wzrasta liczba turystów przekraczających granice państw, ale też wzrastają obawy co do bezpieczeństwa podróży międzynarodowych ze względu na zagrożenia terrorystyczne i poczucie tych zagrożeń. Rola turystyki międzynarodowej w życiu społeczeństw wzrasta, podobnie jej znaczenie dla gospodarek państw, a tym samym turystyka międzynarodowa staje się coraz ważniejszym komponentem międzynarodowego obrotu osobowego. Pozostaje pytanie, czy ten trend utrzyma się w kolejnych dekadach XXI w.