Celem artykułu jest analiza wydarzeń tzw. Arabskiej Wiosny z punktu widzenia niearabskiej mniejszości etnicznej. Analizie poddano Berberów – rdzenną ludność Afryki Północnej, która od początku XX w. zaczęła manifestować swoją odrębność kulturową. Analiza została ograniczona do dwóch państw regionu – do Libii oraz Tunezji. Wybór tych dwóch państw był podyktowany nie tylko skalą przemian politycznych, jakie zaszły w obu krajach po 2011 r., ale także znikomą liczbą publikacji naukowych odnoszących się do kwestii berberyjskiej po Arabskiej Wiośnie. Artykuł kładzie nacisk na przedstawienie kwestii berberyjskiej w przeddzień wybuchu manifestacji antyrządowych oraz stosunek tej mniejszości do przemian politycznych, jakie zaszły w wyniku rewolucji w obydwu państwach.