Przegląd książek i czasopism specjalistycznych pozwala stwierdzić, że badacze dostrzegają i analizują rolę religii w międzynarodowej sferze relacji społecznych w zasadzie od czasu zakończenia konfrontacji zimnowojennej, a więc od lat 90. XX w., a zwłaszcza po zamachach Al-Kaidy z 11 września 2001 r. A zatem kluczowe dla porządku międzynarodowego wydarzenia ostatnich dekad stały się jednocześnie pretekstem do zogniskowania większej uwagi na religii. Nie wydaje się, by był to przypadek. Stosunki międzynarodowe pozostają dyscypliną, która poszukuje swojego miejsca w nauce – mając ambicje budowania globalnych wizji i teorii, musi przede wszystkim wyjść poza swój pierwotny europocentryzm, a tym samym m.in. spotkać się z religią i religijnością. W artykule autorka dostrzega konieczność podejścia interdyscyplinarnego do badania rzeczywistości międzynarodowej i wyjścia poza pozytywistyczne metody badawcze, kreśli genezę i rozwój oraz główne źródła międzynarodowej demografii religii, a także podejmuje problem włączania religii do literatury dotyczącej stosunków międzynarodowych. Wskazano, że choć coraz więcej się pisze na ten temat, badanie religii jest na początku długiej jeszcze drogi. Autorka podkreśla, iż warto podjąć to wyzwanie, które z jednej strony zmusza badaczy do wyjścia poza ramy swojej dyscypliny, z drugiej – może istotnie wpłynąć na jej tożsamość.